Iedereen maakt erge dingen mee. De een krijgt meer te verduren dan de ander, en de een reageert ook heftiger op gebeurtenissen dan de ander, maar je kan er niet omheen: niemand blijft enige vorm van ellende bespaard.
De ene keer kun je er makkelijker overheen komen dan de andere keer. Een kleine tegenslag hier en daar kun je waarschijnlijk zo van je af schudden. Maar sommige dingen duren langer om overheen te komen – als dat al lukt. Sommige dingen zal je altijd bij je blijven dragen.
Dan wordt dit verdriet een onderdeel van jou, van je leven. En je kan voor lange tijd in dit verdriet blijven hangen en erop focussen. Maar je kan ook bewust proberen om ook weer oog te hebben voor mooie dingen.
Een geliefde die er niet meer is, kan bijvoorbeeld een gapend gat in je hart achterlaten, en daar ben je echt niet zo een, twee drie overheen. Maar na een tijdje merk je misschien dat je toch weer kan genieten van bijvoorbeeld het gevoel van de zon op je gezicht.
Bij de een duurt dit langer dan bij de ander, maar als je ervoor kiest om bewust op zoek te gaan naar de mooie dingen, de kleine lichtpuntjes, dan wordt het misschien allemaal wat draaglijker, zelfs als je verdriet nooit echt weggaat.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Het leven is als jaargetijden,
waarin de warmte soms verdwijnt.
Laat je niet door neerslag leiden,
omarm de zon wanneer ze schijnt.