Er zijn van die dagen dat je maar wilt door denderen. Alles moet in één keer, alles vloeit zo uit je vingers, je hebt inspiratie en energie, en alles gaat vlot.
Maar soms gaat dit niet op. Soms moet je even pas op de plaats maken. Ofwel omdat je van iemand anders afhankelijk bent, ofwel omdat je eerst een strategie moet bedenken voordat je erin knalt, of omdat je gewoon moe bent en het nu niet het juiste moment is om iets nieuws aan te pakken.
Het is namelijk helemaal niet erg om een keer te bedenken: Wacht eens, dit is helemaal niet het juiste moment hiervoor. Ik ben niet creatief, ik heb geen inspiratie, of het lukt me gewoon niet zonder bepaalde voorbereiding.
En hoewel je dan kunt denken: ‘ja maar dan doe ik niks’, kun je het ook van de andere kant bekijken: als je als een kip zonder kop ergens in duikt, zonder erover na te denken of zonder voorbereiding, dan kun je veel meer schade aanrichten dan wanneer je weloverwogen en geïnformeerd te werk gaat. Als je rust hebt gehad en energie hebt, en als je er echt klaar voor bent om aan iets nieuws te beginnen.
Veel mensen roepen altijd snel: stilstand is achteruitgang. Maar is het niet juist zo dat ongecontroleerd en geforceerd te werk gaan zorgt voor veel meer achteruitgang? Je kunt namelijk beter langzaam vooruit gaan, dan keihard onderuit.
Dat is de uitleg achter dit gedicht:
Niets doen is ook een plan,
en ook al lijkt dat heel passief,
soms is pas op de plaats,
juist honderd keer zo constructief.
Lees ook:
Relaties
Geluk
Tegenslag
