Wanneer je mensen hoort smoezen, ben je al gauw geneigd te denken dat het over jou gaat, en dat het dan ook wel iets negatiefs zal zijn.
In de praktijk is dat helemaal niet zo vaak het geval. Ten eerste zijn veel mensen veel meer met zichzelf bezig dan met jou, en ten tweede, waarom zouden mensen iets onaardigs over je zeggen?
Wanneer je bijvoorbeeld iemand hoort praten wanneer je langsloopt, kan het zijn dat diegene gewoon een gesprek heeft met een vriendin, en stel nou dat het wel over jou gaat, dan kan het ook best zijn dat ze het erover hebben dat ze je jas zo mooi vinden.
Dan is er natuurlijk inderdaad de optie dat ze het over jou hebben en dat ze inderdaad commentaar hebben. De vraag is: is dat erg? Want stel nou dat ze zeggen dat ze je jas niet mooi vinden en jij bent er heel blij mee. Dan maakt het toch helemaal niet uit wat een stel vreemden ervan vindt?
Als je daar een naar gevoel bij krijgt, dan ligt dat aan je eigen onzekerheid. Dat is niet zo één, twee, drie gefikst, maar als je je ervan bewust wordt, kun je het wel beter relativeren.
Daarover gaat dit gedicht:
Niet alles is persoonlijk,
niet alles is voor jou bedoeld.
Als dat zo lijkt, komt dat gewoonlijk,
omdat je je onzeker voelt.