Ik herinner me nog heel goed dat ik als kind naar Emile Ratelband keek en zei tegen mijn moeder: ‘Maar niemand is toch de hele dag zo vrolijk en positief?’ Ik weigerde te geloven dat die man met z’n ‘Tsjakkaa’ de hele dag glimlachend en vol mooie gedachten door het leven ging. Jaren later bleek dat geen rare gedachte, nadat hij verwikkeld raakte in de ene agressierel na de andere.
Ik denk dat het heel belangrijk is om doordrongen te zijn van het feit dat positief zijn niets te maken heeft met de hele dag vrolijk zijn, en naar iedereen glimlachen en nooit boos worden. Boosheid is een prima emotie, zolang het je leven niet overheerst. Ik weet niet of ik mezelf een positief mens mag noemen, ik kan enorm piekeren, ik maak me vaak zorgen en ik kan ook echt flink boos worden op z’n tijd.
Maar als tegenslag m’n pad kruist, dan merk ik steeds vaker dat ik m’n zegeningen tel. Ik ben laatst enorm hard gevallen op straat, m’n knie lag open, en m’n telefoon was aan gruzelementen. Daar had ik enorm van kunnen balen, maar eigenlijk was ik vooral heel dankbaar dat, na zo’n enorme smak, dit de enige schade was die ik had, want het had makkelijk erger kunnen zijn.
Je kunt niet áltijd zo zijn, als je moeder overlijdt ga je niet glimlachend zeggen ‘maar mijn vader tenminste niet’. Maar in mijn mening is positief zijn simpelweg dat als het even kan, je probeert te zien wat er positief is aan een minder positieve gebeurtenis. Zolang je er maar geen Tsjakkaa bij roept.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Positief zijn, dat betekent niet,
dat je altijd vrolijk bent.
Maar dat je overal het goede ziet,
ook als het niet gaat zoals gepland.
Goedemiddag Martin,
Positief zijn is heel belangrijk maar het kan niet altijd.
Ik kom veel met mensen in aanraking en probeer het hun wel
voor te houden, het is zo zonde van je tijd. Door positief te denken
heb je al veel gewonnen.
Fijne dag allemaal.
Ach, dat Tjakkaa, behoort tot de afdeling: Kreten en was het verdienmodel van De “Ratelaar” Tegenwoordig hebben ze weer andere kreten, en moet er weer iets “gelanceerd”worden. Waarschijnlijk is het het beste om het leven te bekijken en te ervaren in een geest van hmmm.. eh…onverstoorbaarheid. Het leven is nu eenmaal zoals het is. Ups en Downs. Maar onze maatschappij staat wel erg bol van de Krampachtigheid waarmee alles “gewogen en gemeten” wordt. Dat op zich is al erg vermoeiend…..En….op de platte bek gaan (letterlijk of figuurlijk) is nooit leuk natuurlijk, maar we moeten het ook weer niet zo uitvergroten, dat ons EGO er een dagtaak of een broodwinning van maakt. Rust en Geduld zijn zaken die wat meer geoefend zouden kunnen worden, hier in het Westen.