Muziek als medicijn – Dichtgedachten #407

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Wat ik zo mooi vind aan muziek, is dat er iets is voor iedereen. Er is een liedje voor als ik vrolijk ben en een die me helpt als ik geen goede dag heb. En weet je wat ik het leuke vind? Voor iedereen is dit een ander liedje. 

Een van mijn collega’s zat laatst achter mijn computer en zei op een gegeven moment: ‘Eh… Martin, wat is dit?’ Bleek dat ze mijn meest recent gespeelde nummers op Spotify had gevonden. Er stond iets bij van *** (ik vul dit niet in want ik wil niemand op de kast jagen die dezelfde muzieksmaak heeft als ik). 

De muziek in kwestie wordt door geen enkel zichzelf respecterend muziekliefhebber gewaardeerd, maar ik word er vrolijk van. En er is geen enkel doktersrecept dat daar wat mij betreft tegenop kan. 

Als ik minder in mijn vel zit, zijn er talloze liedjesschrijvers die mijn gevoelens hebben gevat in woorden en in klanken, en dan voel ik me gesteund omdat ik weet dat anderen zich precies hetzelfde voelen als ik. 

Muziek kan de sfeer bepalen, in een minuut of drie. Het kan herinneringen losmaken, zowel fijne als verdrietige. Ik vind dat zo bijzonder. De wereld zou een stuk kleurlozer zijn zonder melodie.

Het gedicht van vandaag is een ode aan de muziek.

Geheeld door al haar klanken,
door de tekst in haar refrein.
Ik zou muziek zo graag bedanken,
zij is mijn beste medicijn.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *