Wanneer we het hebben over los durven laten, dan gaat dat vaak over dingen waarover we zorgen maken. Dat vind ik altijd een beetje lastig om te verkondigen, want hoe laat je iets los waarover je oprecht zorgen maakt? Loslaten zie ik juist graag als iets dat heel letterlijk is. Het leven kan namelijk soms een enorme worsteling zijn. Bijvoorbeeld omdat er dingen gebeuren die je liever niet zou zien gebeuren, of andersom: je hebt een droom en je worstelt om die realiteit te maken. Ergens je best voor doen is ontzettend goed, maar er schuilt soms ook het gevaar in dat we uit het oog verliezen dat het leven zelf ook een plan heeft.
Om een heel simpel en raar voorbeeld te noemen: ik zag gisteren op straat een Google Auto rijden. Mijn zoontje vindt die geweldig, dus ik probeerde er een foto van te nemen, terwijl hij door de straten reed. Maar hoe hard ik ook probeerde, ik kon die auto niet bijhouden. Uiteindelijk gaf ik het op, en keerde om, ik liet dit los. Kwam ik zonder foto thuis? Integendeel. Drie minuten later kwam dezelfde auto me tegemoet rijden van een andere kant, dit soort auto’s rijden namelijk rondjes. Als ik hem was blijven achtervolgen, dán had ik nooit een foto gehad. Dit voorbeeld is maar eenvoudig, die foto was niet van levensbelang. Maar in het leven, moet je soms los durven laten en je laten meevoeren door de stroom. Je zou dan zomaar ineens kunnen krijgen wat je wilde.
Als de zee zich niet laat temmen,
laat je dan leiden door de stroom.
Soms kom je juist door niet te zwemmen,
heel veel dichter bij je droom.
Los durven laten – Dichtgedachten #747
