De wereld wordt steeds kleiner. Steeds meer mensen kunnen zich over de hele aardbol verspreiden. Het straatbeeld wordt steeds internationaler.
Ik ken veel mensen die zich daardoor angstig voelen. We zijn als mensen ook biologisch geprogrammeerd om mensen die er anders uitzien, als een bedreiging te zien. Kijk maar hoe verschillende stammen elkaar vroeger de hersens in sloegen als ze op elkaars grondgebied kwamen.
Maar inmiddels zijn we eeuwen verder. De wereld is veranderd. Er is een kleine groep rotte appels, die je vindt in iedere laag van de bevolking en onder mensen van iedere afkomst, maar de meerderheid van de mensen is goed. Geweld komt vaak voort uit onbegrip en het gevoel buitengesloten te zijn.
Door iedereen het gevoel te geven dat zij er mogen zijn, en nieuwsgierig te zijn naar andermans gebruiken, kunnen we stapje voor stapje de weg inslaan naar een fijnere samenleving. Liefde verbindt,
maar alleen als we er zelf de energie in stoppen en er de wilskracht voor hebben.
Daarover gaat het gedicht vandaag:
Laat je nooit gijzelen door angst,
het kwaad zal écht niet overwinnen.
Liefde duurt echt het langst,
dus laten we daarmee beginnen.
Lees ook:
Relaties
Kracht
