Laat het gaan – Dichtgedachten #332

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Je kunt je soms heel erg vastbijten in iets. Een baan, een vriendschap, of wat dan ook. Maar soms wil je vooral heel erg daaraan vasthouden uit gewoonte. 

Als je een stapje terug neemt en kijkt waarom je je zo moet vastklampen, dan is de kans groot dat je er moeite voor moet doen omdat het niet meer natuurlijk gaat. De vriendschap komt bijvoorbeeld alleen nog maar van één kant, of je blijft maar buffelen op je werk terwijl je het eigenlijk niet meer leuk vindt. 

Dat kost allemaal ontzettend veel energie, die je ook zou kunnen gebruiken voor andere dingen. Vriendschappen met mensen die je net zoveel waardeert als zij jou, zoeken naar een baan die je meer voldoening geeft, tijd doorbrengen met familie of andere dierbaren, een moment voor jezelf om bij te komen met een goed boek of mooie film… 

Natuurlijk moet je soms je best voor dingen doen. Want niet alles komt je aanwaaien en sommige dingen zijn het waard om voor te vechten. Maar als je er geen energie meer voor terugkrijgt, kun je je afvragen of het nog wel de moeite waard is. 

Daarover gaat dit gedicht:

We vergeten vaak de dingen,
waar we stil bij moeten staan.
Terwijl we vasthouden aan zaken,
die we beter kunnen laten gaan.

11 gedachten over “Laat het gaan – Dichtgedachten #332”

  1. Inderdaad mooi geschreven😍naarmate ik ouder wordt neem ik ook een stapje terug om die geen energie meer in te steken en probeer het ook los te laten

    Beantwoorden
  2. Soms kunnen we inderdaad beter maar een stapje achteruit doen, en minder energie steken in …mensen, dingen, projecten of wat dan ook. En dan rustig kijken wat er gebeurt.

    Beantwoorden
  3. Het kost best veel energie om iets te onderhouden terwijl je weet dat het alleen van jou kant komt. Maar soms duurt het even voor je dit aankan om het los te laten

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
0 items - 0,00