Iedereen lijkt altijd haast te hebben. We rennen even gauw naar de supermarkt, vliegen van hot naar her en storten ons vol overgave op projecten en klussen.
Natuurlijk is het soms lekker om even gauw iets te doen, maar juist wanneer we weinig tijd hebben en haastig iets willen afmaken, lijkt er van alles mis te gaan. Hoe komt dat toch?
Nou, waarschijnlijk doordat we zo gestrest zijn dat we niet de moeite nemen om even rustig na te denken. Je hebt minder geduld, neemt niet de tijd om je eigen werk even te bekijken en ziet daardoor van alles over het hoofd.
Het lijkt tegennatuurlijk, en waarschijnlijk zit er een stemmetje in je hoofd dat heel onbehulpzaam roept ‘Sneller! Schiet nou toch eens op!’, maar je zult zien dat als je de tijd neemt, het uiteindelijk sneller gaat.
Je handelingen zijn dan ingegeven door je verstand, en niet door een stresshormoon waar je weinig aan hebt als het op beslissingen nemen aan komt. En daar win je uiteindelijk weer tijd mee.
Dat is waarover het gedicht van vandaag gaat:
Juist als er geen tijd voor lijkt,
trap dan even op de rem.
Want wanneer je van een afstand kijkt,
zit je ineens veel minder klem.