Innerlijke rust – Dichtgedachten #378

Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook

Mensen zijn groepsdieren. Natuurlijk is de een meer op zijn gemak in grote groepen dan de ander, maar échte eenzaamheid doet ons geen goed. Je merkte het bijvoorbeeld in april, toen de meeste mensen het simpele contact met anderen eigenlijk veel meer misten dan uit eten gaan of een concert bezoeken.

Dat wil niet zeggen dat we ons bij iedereen op ons gemak voelen. De een is er gevoeliger voor dan de ander, maar sommige mensen hebben een bepaalde invloed op ons. Wanneer je in een vergadering zit en een collega die altijd heel veel succes heeft stapt binnen, kun je ongewild dichtklappen. Of als je iemand tegenkomt op wie je indruk wilt maken, doe je ineens iets stoms.

Dit kan gebeuren omdat je je ineens heel erg bewust wordt van jezelf. Als je in die vergadering zit, dan denk je misschien alleen maar na over wat er besproken wordt en twijfel je totaal niet aan jezelf. Totdat er iemand binnenkomt die als de ster van de afdeling wordt gezien.

En je bent altijd heel goed in staat om over straat te lopen, maar als je iemand tegenkomt op wie je indruk wilt maken, ben je ineens zo bezig met andere dingen dat je zomaar tegen een lantaarnpaal kunt lopen. 

Wat deze situaties gemeen hebben, is het feit dat we ons heel druk kunnen maken over hoe een ander ons ziet . Hoe je dit tegen kan gaan? Ik hoor het graag als je het weet. Het enige dat ik kan bedenken, is jezelf voorhouden dat je het al jaren volhoudt als jezelf. Als je daar tevreden mee bent, hoeft het niet uit te maken wat een ander daarvan vindt. Maar dat is wel heel moeilijk…

Daarover gaat het gedicht van vandaag.

Een staat van innerlijke rust,
zul je doorgaans pas behalen,
als je een ander heel bewust,
je stemming niet meer laat bepalen.

Plaats een reactie

Item toegevoegd aan winkelwagen.
1 item - 16,95