Als iets tegenzit, is je zorgen maken of erover piekeren je eerste reactie daarop. Zo werkt ons brein nou eenmaal. Of het nu iets groots is of iets kleins, ‘wat als…?’ is waarschijnlijk toch iets dat door je hoofd schiet.
Ergens weet je wel dat dit geen effect heeft – behalve misschien dat je er nog ongelukkiger door wordt. Maar je problemen worden er niets minder door, je kunt er achteraf toch niets meer aan veranderen, en je krijgt juist vaak betere ingevingen als je iets even loslaat.
Denk bijvoorbeeld aan die keer dat je iemand tegenkwam op straat, er de hele dag over nadacht hoe je die persoon ook alweer kende, en vervolgens midden in de nacht wakker schiet en denkt: oh ja, die ken ik van…!
Wat eenmaal gebeurd is, kun je niet terugdraaien. Het enige dat je uiteindelijk verder kan helpen, is denken in oplossingen en mogelijkheden, en hoopvol proberen om op een andere manier toch een gewenst resultaat te bereiken.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Je zorgen maken is geen toverkracht,
een probleem wordt zelden weggedacht,
alleen door hoopvol te proberen,
kun je onzeker tij doen keren.
