Iedereen is anders. Maar sommige mensen zouden graag zien dat iedereen hetzelfde was. ‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’ is een gevleugelde uitspraak onder Nederlanders.
Maar stel je toch eens voor dat je je anders voelt dan ‘normaal’. (Wat is normaal überhaupt?)
Moet je dan je hele leven doen alsof je iets of iemand anders bent? Je hele leven een toneelstukje spelen? Dat is toch zonde van je tijd, je energie en van je leuke, eigen persoonlijkheid?
Jij bent jou vanwege al je eigenschappen. Je rare, vrolijke, sombere zelf met soms een emotionele bui of heel veel fantasie of juist behoefte aan structuur. En mensen die jou niet leuk vinden zoals je bent, zijn die het waard om je aan aan te passen?
Het kan zijn dat het antwoord ja is, en dan moet je het vooral zelf weten. Maar ga voor jezelf na wat je leuk vindt aan jezelf en waar je trots op bent, wat je niet zou willen veranderen, zels al heeft het gevolgen.
Je zult zien dat je misschien mensen verliest, maar dat je daardoor ook weer andere mensen aantrekt die jou nog meer waarderen, om wie jij bent en niet om wie je speelt.
Dat is de boodschap achter dit gedicht:
Wees nooit bang jezelf te zijn,
zelfs al raak je daardoor mensen kwijt.
Wie je echtheid niet waarderen kan,
is zonde van je tijd.
Lees ook:
Tegenslag
Positiviteit
Gedichten
Positiviteit
