Dat het leven maakbaar is, is niet altijd waar. Je hebt niet altijd controle over hoe dingen gaan, je kunt niet altijd al je problemen oplossen en niet voor elke vraag is een antwoord. Het is dus te hard om te zeggen dat jij verantwoordelijk bent voor hoe je leven loopt. Wel ben je verantwoordelijk voor hoe je met dingen omgaat, hoe je erop reageert en vervolgens verder gaat.
Vaak constateren we een patroon in de manier waarop de dingen gaan, bijvoorbeeld dat we áltijd pech hebben of dat er altijd wel iets misgaat op momenten die leuk zouden moeten zijn. Dat we altijd die promotie mislopen, dat vriendschappen áltijd uitlopen op ruzie, enzovoort. Als iets telkens maar blijft gebeuren (en dan heb ik het natuurlijk niet over zaken die écht volledig buiten je macht liggen, zoals ziekte), dan kun je je afvragen of het misschien niet tijd is om het over een andere boeg te gooien.
Je kunt immers niet telkens hetzelfde doen, en hopen op een andere uitkomst.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Pas als jij de dingen anders doet,
dan zal je leven anders lopen.
Met oude sleutels krijg je evengoed,
ook een nieuwe deur niet open.
Ja Martin. Bedankt!!! Die had ik even nodig. Vooral de Metafoor met die Sleutel.
Ik had daar een droom over enige maanden geleden. De droom kwam erop neer dat ik met de sleutel die ik had, alleen maar mijn eigen huis in kon komen. De sleutel paste op geen enkel rijtjeshuis, waarvan de facades allemaal hetzelfde waren. Jij hebt nu dus even het “Sleutelkprobleem” van mijn droom even in de Schijnwerpers gezet. Bedankt, bedankt.
Zowaar, wat je schrijft
Helemaal waar , mooi verhaal Martin!