Door enorm kwaad te worden, krijg je zelden wat je wilt bereiken. Een overleden geliefde komt er niet mee terug, je wint er niet ineens wel een potje mens-erger-je-niet door, en iets wat je verloren hebt, komt niet ineens op magische wijze terug als je maar flink met je voeten stampt en eens lekker voor je uit gilt.
Maar om te zeggen dat je er helemaal niks mee bereikt, dat is ook niet waar. Het kan namelijk enorm opluchten om je emoties er eens goed uit te gooien.
Dus nee: je problemen worden er niet door opgelost. Maar met een fikse woede-uitbarsting kan je wel je brein en je lichaam een beetje legen van opgekropte gevoelens, waarna je weer wat meer overzicht hebt op hoe je dan wel verder kunt.
Je wilt misschien een klein beetje sturen waar je uitbarsting plaatsvindt, want ook al is niemand altijd lief, het is misschien niet zo leuk om je af te reageren op iemand die er niets mee te maken heeft, maar het kan wel enorm opluchten.
Daarover gaat dit gedicht:
Boosheid is niet constructief,
maar dat hoeft ook niet altijd.
Niemand is altijd blij en lief,
soms moet je het even kwijt.