Het gebeurt je vast wel eens. Je hebt een gesprek met iemand en je denkt: wat je nu zegt, klopt volgens mij voor geen meter. In sommige gevallen is dat zo. 1+1=2, daar is niet veel ruimte voor interpretatie. Maar niet alles is zo zwart-wit. De meeste zaken liggen veel genuanceerder. En dat is nou juist het leuke.
Door gesprekken aan te gaan, en naar iemands mening te vragen, kun je diegene heel goed leren kennen.
Ik vind het af en toe heerlijk om te discussiëren met mensen van wie ik hou. Een goed gesprek kan je dichter tot elkaar brengen, als je het respectvol houdt. Als iedereen precies hetzelfde in het leven zou staan, was het maar een saaie boel.
Dus omarm de verschillen, leer van elkaar, veroordeel niet en leer van elkaar. En waardeer het feit dat je in een land woont waar je mag zijn wie je bent en je – tot op zekere hoogte – kunt zeggen wat je wilt.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
We hoeven het niet eens te zijn.
Want dat is nu juist het fijne,
van het feit dat jij jouw leven leidt,
en ik de baas ben van het mijne.
Prachtig. Deze spreuk zou ik graag in een lijstje doen en ophangen.