Eigenwaarde, het is zó belangrijk en tegelijkertijd zó lastig. We leven in een wereld waarin we onszelf constant met elkaar vergelijken. Of het nu is omdat je bladen leest, actief bent op social media of gewoon in een omgeving werkt waar dit enorm speelt. Er zullen altijd mensen zijn die mooier zijn dan jij, beter zijn dan jij, succesvoller zijn dan jij. Wanneer je jezelf daarmee gaat vergelijken, is er maar één uitkomst mogelijk: je wordt er ongelukkig van.
Één van de redenen daarvoor is dat niets is wat het lijkt. Ook succesvolle mensen zijn onzeker over wat ze doen, ook hele mooie mensen zijn onzeker over hun uiterlijk (daarbij, wat is mooi, wie bepaalt dat?). Het klinkt als een regeltje uit een zelfhulpboek: jij bent goed zoals je bent. Maar weet je, die zes woordjes zijn waar en ontzettend belangrijk. Misschien lees je dit en denk je: ‘Dat kun je nu wel zo leuk zeggen, maar ik ben niet goed zoals ik ben, ik ben veel te zwaar (of vul iets anders in waarover je ontevreden bent)’. Goed zijn zoals je bent, betekent niet dat er geen verbeterpunten zijn, dat je alles maar moet accepteren.
Het betekent simpelweg dat je imperfecties niet definiëren wie je bent. Jij hebt imperfecties, je bént ze niet. Ik heb zelf last van overgewicht. Ik ben goed zoals ik ben, maar ik zou graag wat minder wegen, daar moet ik aan werken, maar het maakt me niets minder dan een ander. Leer van jezelf houden, en jezelf accepteren. Want als jij niet van jezelf houdt, geen waarde aan jezelf hecht, zal een ander die waarde ook niet in je zien, omdat je maar één ding uitstraalt: ‘Ik ben jouw aandacht niet waard’.
Daarover gaat dit gedicht:
Hecht waarde aan jezelf,
want als je dat niet eens probeert,
hoe kun je dan verwachten,
dat een ander je waardeert?
