Eenzaamheid is altijd, overal om ons heen. Het probleem is dat we het niet altijd kunnen zien. Het is er tijdens de feestdagen, het is er op een gewone dinsdag, en het is er vooral ook nu, nu we nauwelijks contact met elkaar mogen hebben.
Maar belangrijker nog: eenzaamheid is niet alleen maar iets dat speelt onder ouderen. En juist daarin schuilt het gevaar: het beeld dat we in ons hoofd hebben van wat eenzaamheid is.
Het bestaat in vele vormen en maten: iemand die financiële problemen heeft, iemand die kampt met een burn-out, iemand die zich gewoon niet begrepen voelt. Laten we proberen wat meer oog te hebben voor de mensen die eenzaam zijn. Niet alleen fysiek, maar vooral ook in hun gedachten.
Eenzaamheid heeft geen gezicht,
een onzichtbare gevangenis,
een heel stil donker in het licht,
dat is waarom het eenzaam is.
Eenzaamheid – Dichtgedachten #822
Tjaah…Ik ben dan wel officieel eenzaam, in allerlei sociale opzichten, en hoor er nooit bij, maar….ik heb er eigenlijk niet zo,n last van.
Een waar gedichtje. Ik probeer in mijn naaste omgeving contact te houden met mensen die alkeen zijn. Want eenzaamheid is erg!
Mooi Martin. 🍀
Ook al heb ik grote fam. Toch ben ik eenzaam.
Mooi! Mijn moeder zei altijd na het overlijden van mijn vader: Wanneer ik thuiskom zeggen de muren niets. Heb mijn uiterste best gedaan o te zorgen dat zij niet eenzaam was. Dat is gelukt, maar ze zal toch best wat eenzame uren hebben gehad.
Mooi gedicht.
Ik weet wat eenzaamheid is. In een gezin van acht broers en zussen en met niemand kunnen praten over wat je bezig houdt. Gelukkig heb ik nu een lieve man en fijne kinderen en schoonkinderen. Die luisteren als je met iets zit of andersom. Ik luister. Je hoeft niet altijd een antwoord te hebben.
eenzaam treft vaak mensen die aan de zij lijn staan in de maatschappij
en geen achterban hebben of veroordeeld zijn voor iets ze niet hebben gedaan en kwijnen weg in stilte verdriet en agsten in hun woningen.