Een kennis, geen vriend – Dichtgedachten 585

‘Eens trek je de conclusie, vriendschap is een illusie’, zong Het Goede Doel ooit, en hoewel ik het echt een fantastisch liedje vind, klopt er wat mij betreft weinig van. Vriendschap is echt, het bestaat en het kan voor eeuwig duren.

Dat wil niet zeggen dat het ook altijd ‘moet’ duren. Soms is iemand een tijdlang een vriend, en groei je daarna uit elkaar. Dat wil niet zeggen dat wat er was, niet echt was, of geen vriendschap. Maar belangrijker nog is dat het belangrijk is om goed te beoordelen wanneer iemand een vriend is en wanneer niet.

We noemen mensen tegenwoordig wel heel erg een vriend, en als het dan misgaat, kan ik me goed voorstellen dat je denkt: ‘Vriendschap bestaat dus echt niet’. Een vriend is iemand die voor het vuur voor je gaat, die altijd het beste met je voor heeft, en die er altijd voor je is. Maar ook iemand die niet perfect is, en dus soms iets fout doet.

Niet iedereen die aardig is en met wie je het goed kunt vinden is een vriend. Soms is het gewoon een kennis.

Daarover gaat het gedicht van vandaag:

Een vriend is iemand van wie je houdt,
die de waarheid slikt zonder stennis.
Een persoon dichtbij, die je niet vertrouwt,
is geen vriend, dat heet een kennis.

Lees ook:

Zelfvertrouwen

Zelfvertrouwen