We dromen allemaal van een betere wereld, een wereld waarin minder verdriet is, waarin mensen elkaar niet meer kapotmaken, waarin er geen oorlog is, geen onrecht, geen leed, geen haat. Het enige probleem daarbij is dat de wereld soms niet te redden lijkt. Er gebeuren zulke verschrikkelijke dingen en er is zoveel onrecht en leed, dat we al snel geneigd zijn om te denken: er is niets dat ik kan doen om de wereld te veranderen. Dat is heel begrijpelijk, het probleem lijkt veel te groot om op te lossen.
Maar zoals met alle grote problemen, begint de oplossing graag heel klein. Als je een hele watermeloen in je mond probeert te proppen, zul je nooit in staat zijn om hem op te eten. Snijd je hem echter in kleine stukjes, dan kan het ineens wel. En zo werkt dat eigenlijk met alle problemen. Jij kunt niet in je eentje zorgen voor een betere wereld, maar als jij je best doet om de wereld voor mij mooier te maken, en ik doe mijn best om dat voor jou te doen, dan zijn we al een heel eind. En jij bent écht niet de enige die dat wil. Daarover gaat dit gedicht:
De wereld beter maken,
begint soms heel dichtbij.
Door over elkaar te waken,
ik over jou, jij over mij.
Een betere wereld – Dichtgedachten #594
Vind je dit gedicht mooi?Deel het op Facebook