Als je mij echt wilt irriteren, dan moet je ergens commentaar op geven en als ik dan uitleg wat ik doe, antwoorden: ‘Oh maar je hoeft je tegenover mij niet te verantwoorden hoor’. Ik vind dat altijd zo’n rare opmerking. Hoezo zou ik die behoefte voelen, jij plaatst een opmerking, en ik geef een toelichting, het is niet meer of minder dan dat.
De reden dat het me zo irriteert is omdat ik het vervelend vind dat mensen tegenwoordig zo sterk de behoefte voelen om zich te bewijzen aan een ander. Of dat nu is door de hele dag met een masker op te lopen zodat niemand ziet hoe onzeker je bent, of door perfecte foto’s te plaatsen op Instagram om te maskeren dat je stiekem helemaal niet zo gelukkig bent, dat maakt daarbij niet uit. Het is een hopeloze missie. Mensen zijn ten eerste helemaal niet zoveel met je bezig, en daarnaast is het onmogelijk om iedereen tevreden te houden of te overtuigen van je goede bedoelingen.
Durf te zijn wie je bent, wie of wat dat dan ook is. Doe dat voor jezelf, omdat jij er gelukkig van wordt. Zolang je er niemand mee lastigvalt, hoef je ook niemand uit te leggen waarom jij doet wat je doet.
Daarover gaat het gedicht van vandaag:
Je hoeft jezelf niet te bewijzen,
als je je eigen waarde kent.
Je mag jezelf gelukkig prijzen,
als je zijn durft wie je bent.
Goedemiddag Martin,
Heel belangrijk, blijf wie je bent en dan komt alles goed.
Fijne dag daar!
Ik ben het helemaal met je eens Martin. Misschien zit de ander helemaal niet te
wachten op onze uitleg, en als mensen kritiek op een ander kunnen leveren, voelen zij zich beter. Dus…..uitleg geven wordt t.o. zulke mensen een verlies van energie.
We zijn er niet om andermans Ego op te krikken. En….als we ons ergeren aan anderen, lijden we zelf ook aan dit syndroom op de een of andere manier. Want ook door onze eigen ergernis, zijn we er ergens mee bezig. Het is een niet eenvoudig onderwerpWe zouden ons af kunnen vragen: Waar ben ik nu eigenlijk mee bezig….???
Hier sta ik dus helemaal achter! True story😊