Toen mijn moeder overleed stond mijn wereld stil, maar die van anderen ging gewoon door. Daardoor ontstond bij mij de angst dat de wereld haar zou vergeten. En deels was dat natuurlijk ook zo. Mensen in wiens leven zij geen grote rol speelde gingen al vrij snel over tot de orde van de dag. Erg? Nee niet echt, want de mensen voor wie zij wél van betekenis was, praten tot op de dag van vandaag nog over haar, en het is inmiddels toch alweer 18 jaar geleden. Je hoeft niet bang te zijn dat mensen van wie je houdt vergeten worden wanneer ze er niet meer zijn. Zo lang je over ze blijft praten, aan ze blijft denken, blijven ze voor altijd bestaan.
Daarover gaat dit gedicht:
De wereld mag jou nooit vergeten,
al draait ze nog zo krachtig door.
Jouw naam zal blijven klinken,
daar zorgt mijn hart wel voor.
Wij halen nog regelmatig verhalen op van familieleden die al 50 jaar overleden zijn!
Wij praten nog over onze familie met respect waarvan sommige al vijftig jaar zijn overleden.
goedemorgen Martin. Dat is zo, daarom haal ik mijn ouders, mijn man en broer overal bij.