Soms doet iemand je iets aan, waardoor je een boosheid in jezelf voelt opkomen die je niet vaak ervaart. Een boosheid die aan de ene kant enorm veel energie vreet, maar aan de andere kant stiekem ook heel veilig voelt, omdat je jezelf er volledig in kunt verliezen.
Afgelopen week kwam er iets op mijn pad dat een dergelijke boosheid bij mij teweegbracht. Ik werd beschuldigd van oneerlijkheid, en als er één manier is om mij woest te maken, dan is het door mijn oprechtheid in twijfel te trekken. Ik ben een heleboel dingen, maar oneerlijk is daar geen onderdeel van en het incident in kwestie maakte me woest.
Ik heb er altijd heel even voor nodig om op zo’n moment tot bedaren te komen. Ik snap soms niet waarom mensen doen wat ze doen, en juist daarom komt dat onbegrip, die woede vandaan. Tot ik me realiseer, dat ik met die boosheid eigenlijk alleen mezelf straf. Het kost me energie, het gaat ten koste van mijn rust, van mijn slaap en uiteindelijk van mijn gezondheid. Oftewel, als ik me op die manier laat gaat, geef ik iemand anders volledige controle over mijn welzijn. Straf ik mezelf voor iets dat een ander heeft gedaan en daarom is boosheid bedwingen soms maar beter. Daarover gaat dit gedicht.
Probeer je boosheid te bedwingen,
want je hebt er weinig aan.
Je straft jezelf slechts voor de dingen,
die een ander heeft gedaan.
Lees ook:
Zelfvertrouwen
Relaties
Kracht
vergelijken
Ik kan er mij ook invinden,triestig maatschappij tegenwoordig maar onze possitiviteit brengt ons veel meer bij.
Het is inderdaad soms lastig om je zelf in te houden.
Je gedicht had niet op een beter tijdstip kunnen komen. Ik probeer met je gedachten in mijn achterhoofd het niet te laten escaleren. Dank
Martin, het is herkenbaar. Dit jaar kwam ik via een cursus terecht bij het boek The book of Ho’oponopono van Luc Bodin. Daarin wordt vergelijkbaar jouw conclusie getrokken. Ben lief voor jezelf en laat het los.
Fijn dat jij positieve draai kan geven aan elke dag. Mooie overdenkingen met je gedichten.
Dankjewel!
Is waar, maar soms ontplof je, zo verdrietig en je bent zo machteloos.
Oh ja, ik word woest als men woorden in mijn mond legt die ik niet heb gezegd of zegt dat iets mijn schuld is ook al weet ik nergens van….Dan sla ik tilt.
Dan begeeft die persoon zich op zeer glad ijs en moet die oppassen want dan kent die mij nog niet…..vroeger zweeg ik, maar nu niet meer. Mijn moeder zei altijd: ” Met zwijgen treiter je de duivel.” Dat is dikwijls zo, maar je treitert ook jezelf want het blijft in je hoofd rondspoken…
Fijne dag nog aan iedereen.
Als boosheid verdriet wordt is het moeilijk te verwerken. Maar wel iets makkelijker om uit te spreken met degene waar het om gaat. Dat lucht best op als je dit kunt.
Best wel moeilijk, maar het is beter voor je gemoed….
Soms, Martin, is het zo moeilijk, zo oneerlijk. Maar het lukt nu weer wel.
Het is waar,maar soms is het best moeilijk om je in te houden.
En soms word die boosheid omgezet in verdriet of machteloosheid……