Wanneer je iemand moet missen, dan wordt die afwezigheid vaak pijnlijk duidelijk in de wereld om je heen. Alles dat je ziet doet je aan hem of haar denken. In eerste instantie is dat alleen maar pijnlijk, maar later, als het verdriet langzaam slijt, begint dat gevoel een andere lading te krijgen. Want omdat er zoveel in je wereld is aangeraakt door de persoon van wie je hield, leeft zijn / haar herinnering in alles. Dat is dan ook wat ze bedoelen dat iemand nooit helemaal weg is. Het bewijs van zijn/haar bestaan is om je heen, elke dag en overal. Dat is tegelijkertijd verdrietig, en ongekend mooi.
Zoveel plekken in mijn wereld,
die door jouw liefde zijn geraakt.
Dat is wat jouw afwezigheid,
voor mij verdraagbaar maakt.
Afwezigheid – Dichtgedachten #481
