Het is heel erg naar om te ontdekken dat iemand die je vertrouwt, nare dingen achter je rug om zegt. Of zelfs al zijn het mensen die je helemaal niet kent, dan nog is het vervelend om te constateren dat iemand niet genoeg respect voor je kan opbrengen om iets recht in je gezicht te zeggen in plaats van achter je rug.
Je kunt er alleen verdraaid weinig aan doen. Natuurlijk kun je iemand erop aanspreken, maar vaak krijg je dan schaapachtige smoesjes, bovendien is het niet zo dat je iemand zomaar kunt veranderen (en dat moet je ook niet willen denk ik). Toen ik twee jaar geleden dit gedicht schreef, dachten sommige mensen dat ik bedoelde dat je je beter moet voelen dan mensen die over je praten. Dat is uiteraard niet wat er staat.
Maar je kunt nu eenmaal niet de hele wereld overtuigen van je bedoelingen en al helemaal niet buigen naar je eigen normen en waarden. Dus als mensen achter je rug om (blijven) praten, dan kun je ze maar het beste de rug toe keren, en daar laten waar ze over je kletsten: achter je rug. Verdergaan met je leven en je aandacht schenken aan constructievere zaken.
Schenk geen aandacht aan de mensen,
die achter je rug om praten.
Zij zijn immers al achter je,
en daar moet je ze laten.
Lees ook:
Respect
Content
Relaties
Overlijden
