Hoe vaak hebben mensen het wel niet tegen je gezegd? Je moet je zorgen even parkeren en niet zo piekeren. Dat is allemaal heel makkelijk gezegd, maar het is verdraaid lastig om dat ook daadwerkelijk te doen.
Ik ben van nature een piekeraar. Ik kan me soms echt ontzettend druk maken om dingen, en hoewel het vaak om zaken gaan die er echt toe doen in het leven, zijn het vaak ook zaken waar ik totaal geen controle over heb. Wanneer mensen tegen je zeggen dat je je niet zo’n zorgen moet maken, voelt dat soms bijna als een belediging, want als je dat kon, dan had je het allang gedaan toch?
Toch heb ik gemerkt dat er manieren zijn om je zorgen naar de achtergrond te dwingen. Je kunt je brein niet vertellen dat het moet stoppen met piekeren, dat voegt alleen maar meer gedachten toe. Wel kun je ervoor zorgen dat je hoofd het zo druk heeft met andere dingen, dat er simpelweg geen plek is voor die zorgen. Dat kan een dagje naar een pretpark zijn, uit eten met een vriend of vriendin, of gewoon simpelweg een wandeling door het bos of over het strand. Even een verandering van plek, je hoofd overspoelen met andere gedachten.
Natuurlijk, als de dag voorbij is komen de zorgen echt wel weer terug, maar als uitgerust en opgeladen mens ben je dan veel beter in staat om daarmee om te gaan. En je zult merken, een dag niet piekeren, heeft echt niet gezorgd dat het probleem erger is geworden. Daarover gaat dit gedicht.
Verlies je niet teveel in zorgen,
daarvoor leef je veel te kort.
Vooral omdat door vrees voor morgen,
het probleem niet minder wordt.
Lees ook:
Relaties
Geluk
Gedichten
Gedichten
